birini gerçekten sevmenin tadını asla tam olarak bilemeyecek olmana üzülüyorum bazen. kimi zaman geliyor sana acıdığım bile oluyor. sevmek; sanıldığı gibi sadece laflarla, şiirlerle, süslü cümlelerle olmuyor ne yazık ki... keşke olsaydı diyorum bazen. olsaydı da; sevginin anlamını bilenler de yıpranmadan kalabilseydi, şiddetli fırtınalara tek başına maruz kalmasaydı...
ama olsun, bunlar da lazım. bunlar da lazım ki; hayatın içindeki birbirinden farklı tatları bizlerde alabilelim. senin bu tatları alamayacak olmana üzülüyorum bazen. gerçekten, samimi bir şekilde. herkes herkesi farklı sever, bunun farkındayım. ama sevmenin o ince çizgisine hiç dokunamayacak olman, senin adına beni de üzüyor. sen kendi çizgilerinde kalmaya devam et. sonuçta "yanlış yapmak, hiç bir şey yapmamaktan iyidir" derler. sen kendi doğrularınla mutluluğa yelken aç. bir şiir daha oku, iki cümle daha yaz; kandır kendini. önce kendini kandır ki, karşındakini daha rahat kandırabilesin. korkma; ne şiirler biter, ne de sahte sevdalar. sevmek ne güzel bir eylem oysa. insanlar kötü; duyguları kötü, fikirleri kötü, kalpleri kötü. yoksa şiirlerin bir suçu yok...
insan gerçekten sevince, sevdiğinin mutsuzluğunu istemez bence. istememeli. her ne olursa olsun. o'nu ezip geçse de, o'nu kırıp geçse de; kıyamaz. mutlu olsun ister. mutlu ol sen de. gerçekten mutluysan, böyle daha da mutluysan; hep öyle kal. ama ne olur bir daha kimsenin kalbini kırma. kimseyi incitme. çünkü her yara, her ağrı geçiyor ama; kalpteki yaraların izleri hep kalıcı oluyor. bunu bir daha kimseye yapma. bir insana bunu yapmaya kimsenin hakkı yok. sana karşındaki insan bu hakkı vermişse bile, sen yapma. insanların, hayatta yok denecek kadar az tutunacak sebebi kalmış olabilir. kimseye boş sevgiler verme. kimseye tutamayacağın sözler söyleme. kimseye arkasında asla duramayacağın laflar etme... kimsenin umutlarını elinden alma. hemde sebepsiz yere. yapma bunu... yapma çünkü Allah'ında bir hesabı var. yapma çünkü vicdan denen bir şey var...
her şiir bir insandır, bir hikayedir. bunu bilerek yaşa. hiç bir zaman başka birini, aynı yerden sevemezsin. çünkü aynı olsa farkı olmaz; saçma olur. aynı sevemediğin için de, aynı cümleleri kuramazsın. aynı şiirleri yazamazsın farklı insanlara. çünkü her insan başka bir hikayedir, her insan başka bir şiirdir... aynı şiiri, iki ayrı insana okuyamazsın. bu ihanet olur. "kime?" sini de sen çözersin. becerirsen...
bunlar da senin için çokta önemi olmayan birinden sana verilmiş son nasihatlar olsun. okuyup, atarsın... umarım ne yaşattıysak onu yaşadığımız, ne ektiysek onu biçtiğimiz, iyi veya kötü kalbimizin ekmeğini yediğimiz bir hayat yaşarız. kendi adıma hayattan tek beklentim bu. çünkü ben sevgiye ve büyüklüğüne inananlardanım. sahte duygulara, sahte sevdalara, yalan sözlere değil...
her şey için eyvallah.